Sei nata sul fondo oscuro del mare
dalle valve madreperlacee di una conchiglia
concepita dal silenzio del fuoco.
Le alghe ti hanno donato il colore del corallo
tra i tuoi capelli una foglia
del colore rosso dell’autunno,
sulla tua pelle la chiarità dell’alba
e negli occhi due lacrime
del mare profondamente azzurro
che si riversa nella mia anima.
Quando il vento spettina
la fiamma dei tuoi capelli
m’inebria il profumo del tuo sorriso
come un gelsomino fiorito
tra i petali dischiusi delle tue labbra.
Le tue parole danzano
al ritmo seducente delle onde
che s’infrangono sul corallo della tua bocca.
Il suono della tua voce mi seduce
con la dolcezza di stelle tremanti.
Ti guardo alla luce dei baci
che mi hai donato
quando ti pregavo di non fuggire.
Ancora illumina il tuo volto di primavera
la mia mano mentre ti scrivo
e il cuore colmo di malinconia
per l’ombra che di ora in ora
ti porta lontano dal suo palpito.
Tra gli spasmi dolorosi del tuo essere
domani una ferita
sanguinerai nella mia memoria.
– – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – –
Tu es née sur le fond sombre de la mer
des valves nacrées d’une coquille
conçue du silence du feu.
Les algues t’ont donné la couleur du corail
une feuille dans tes cheveux
de la couleur rouge de l’automne,
la clarté de l’aube sur ta peau
et aux yeux deux larmes
de la mer d’un bleu profond
qui se déverse dans mon âme.
Quand le vent ébouriffe
la flamme de tes cheveux
je suis enivré par le parfum de ton sourire
comme un jasmin en fleurs
entre les pétales ouverts de tes lèvres.
Tes mots dansent
au rythme séduisant des vagues
qui se brisent au corail de votre bouche.
Le son de ta voix me séduit
avec la douceur des étoiles tremblantes.
Je te regarde à la lumière des baisers
que tu m’as donné
quand je ai supplié de ne pas t’enfuir.
Encore ton visage printanier illumine
ma main pendant que je t’écris
et mon cœur plein de mélancolie
pour l’ombre qui d’heure en heure
t’éloigne de ses battements.
Parmi les spasmes douloureux de ton être
une blessure demain
tu saigneras dans ma mémoire.
– – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – –
You were born on the dark bottom of the sea
by the pearly valves of a shell
conceived in the silence of fire.
The algae gave you the color of coral
a leaf in your hair
the red color of autumn,
the light of dawn on your skin
and in the eyes two tears
of deep blue sea
pouring into my soul.
When the wind ruffles
the flame of your hair
I am inebrieted by the scent of your smile
like a blossoming jasmine
between the ajar petals of your lips.
Your words dance
to the seductive rhythm of the waves
that infringe themselves on the coral of your mouth.
The sound of your voice seduces me
with the softness of trembling stars.
I look at you in the light of kisses
that you gave me
when I beggedyou not to run away.
Still your spring face lights up
my hand while I’m writing to you
and my heart full of melancholy
for the shadow that hour by hour
pulls you away from his beats.
Among the painful spasms of your being
an wound tomorrow
you will bleed in my memory.
– – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – –
Naciste en el fondo oscuro del mar
de las válvulas nacaradas de una concha
concebida desde el silencio del fuego.
Las algas te han dado el color del coral
una hoja en tu cabello
del color rojo del otoño,
la claridad del amanecer en tu piel
y dos lagrimas en los ojos
del mar azul profundo
que se vierte en mi alma.
Cuando el viento despeina
la llama de tu cabello
me embriaga el aroma de tu sonrisa
como un jazmín floreciente
entre los pétalos abiertos de tus labios.
Tus palabras bailan
al ritmo seductor de las olas
rompiendo en el coral de tu boca.
El sonido de tu voz me seduce
con la dulzura de estrellas temblorosas.
Te miro a la luz de los besos
que me diste
cuando te rogué que no huyeras.
Todavía ilumina tu rostro primaveral
mi mano mientras te escribo
y el corazon lleno de melancolia
por la sombra que de hora en hora
te aleja de sus latidos.
Entre los espasmos dolorosos de tu ser
una herida mañana
sangrarás en mi memoria.
– – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – –
Je bent geboren op de donkere bodem van de zee
uit de parelmoerachtige kleppen van een zeeschelp
bedacht door de stilte van het vuur.
De algen hebben je de kleur van koraal gegeven,
een blad in je haar
van de rode kleur van de herfst,
de helderheid van de dageraad op je huid
en twee tranen in de ogen
van de diepblauwe zee
die stroomt in mijn ziel.
Als de wind raast
op de vlam van je haar
ben ik dronken door de het parfum van je glimlach
als een bloeiende jasmijn
tussen de geopende op een kier van je lippen.
Je woorden dansen
op het verleidelijke ritme van de golven beuken
op het koraal van je mond.
Het geluid van je stem verleidt me
met de zoetheid van trillende sterren.
Ik kijk naar je in het licht van kussen
die je me gaf
toen ik je vroeg om niet weg te ren weg.
Verlicht nog steeds je lentegezicht
mijn hand terwijl ik je schrijf
en een hart vol melancholie
voor de schaduw die van uur tot uur
haalt je weg van zijn pulseren.
Tussen de pijnlijke spasmen van je wezen
een wond morgen
je zult bloeden in mijn geheugen.
